«آرادخت» قرار بود یه مزون با لباس‌های پوشیده ایرانی باشه برای خانوم‌هایی که می‌خوان اصیل و فاخر بپوشن؛ اما یه روزی فکر کردم این دغدغه من نیست و «ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه‌ست». تصمیم گرفتیم بریم سراغ هنرهایی که تو حوزه پوشاک باشن و البته بیشتر رنگ و بوی بومیِ زادگاهِ آرادخت رو داشته باشن و چی بهتر از زنده نگه داشتن یه هنر اصیل؟
فرت‌بافی و رودوزی‌های سنتی خراسان شد انتخابمون و من شدم مامان آرادخت، دختری که قراره هنرهای فراموش‌شده شهرش رو به زندگی مردم امروز بیاره.
این راه پر بود از سختی‌های طاقت‌فرسا و پیش‌بینی نشده؛ اما همیشه یه چیزی من رو تو این راه نگه می‌داشت؛ من مادر بودم و تربیت فرزندم برام مهم بود. مادری که دغدغه‌های اجتماعی داشت و براش مهم بود زندگی دخترکش نفعی به جامعه برسونه. آرادخت سال ۹۶ متولد شد و حالا پس از حدود ۴ سال از زادروزش، ۲۵ هنرمند تو حوزه‌های مختلف فرت‌بافی، گلدوزی و خیاطی عضو خانواده آرادخت هستن.
کارآفرینی اجتماعی و روستایی، محور اصلی زندگی آرادخت قرار گرفت و حالا کارگاه آرادخت در روستا به آموزش و اشتغال‌زایی برای بانوان روستایی می‌پردازه و در شهرستان سبزوار در حوزه مشاغل خانگی فعاله.

این شهر مهد بافتن تار و پودهاست
از ‌ اصل خویش دور شدن جان من خطاست

آید صدای تَقّ وتقِ ماکوی زمان
کو آن لباس فاخر و ارزنده ی زنان

با تار عشق و پود محبت گره زدیم
گل جقّه های ناب ز ایّام پیش را

ای بانوی اصیل دیارِ فَرَت، بپوش
زر بَفت جامه های نیاکان خویش را

[شعر: ابراهیم نوحه‌سرا]